Bert Klaas: twaalf jaar raadslid en fractievoorzitter

Raadslid Bert Klaas van Progressief Wierden

Zo’n twintig jaar geleden werd ik benaderd door Theo de Putter met de vraag of ik geen interesse had om plaats te nemen in het bestuur van PPW. Theo was raadslid voor die partij en ik was net in Wierden komen wonen. Even nagedacht, ja gezegd en werd gelijk tot voorzitter van de club gebombardeerd.

Waar begin ik toch aan?
Eigenlijk had ik geen idee waar ik aan begon, had wel bestuurlijke ervaring maar, nooit eerder in de politiek. Ik maakte kennis met Pelle Mug, Anneke van Rijk, Derk Mulder en een heleboel andere actieve en betrokken mensen uit de Wierdense gemeenschap. Mensen die vanuit een progressieve levensvisie iets voor Wierden wilden betekenen.

En wat erg bijzonder was en mij het meest aansprak was de samenwerking tussen de verschillende progressieve partijen. Pelle was van de PvdA, Theo van D66 en Anneke min of meer van GroenLinks. Dat was mooi en wat mij betreft een landelijk en aansprekend voorbeeld hoe mensen niet vanuit details maar vanuit de grote hoofdlijnen kunnen samenwerken om iets te bereiken.

 

Kandidaat voor de kieslijst
In 2006 was ik samen met Pelle Mug bezig om gesprekken te voeren met potentiële kandidaten voor onze nieuwe kieslijst toen hij me vroeg of ik zelf niet op die lijst wilde komen. En hoe gek ook, daar had ik tot nu toe altijd over gezegd: dat nooit, dat is echt niets voor mij. Maar Pelle is nogal overtuigend en vasthoudend. Hij overtuigde me om me te kandideren. En weet je, als je op zo’n lijst staat, je foto verspreid wordt in het dorp, je maanden druk bent om die verkiezingscampagne voor te bereiden dan word je er wel steeds enthousiaster voor. Tenminste, zo ging het bij mij wel.

En toen Theo na deze mooie verkiezingen (we wonnen een zetel) ook nog eens wethouder werd kwam er een plaatsje vrij voor mij in de fractie. De fractie die bestond uit Anneke van Rijk, Bernard Ros en Henk Slagers wees mij direct aan als fractievoorzitter. Dat wilde ik wel, maar vanaf het begin heb ik aangegeven dat ik misschien overdag niet zo politiek actief kon zijn als ik eigenlijk wilde omdat ik ook nog een drukke fulltime time baan heb. Dat was akkoord.

Het politieke spel
En toen begon het. Wat was het vreselijk wennen. Ongelofelijk veel stukken om te lezen en te bestuderen, over onderwerpen waar ik tot dan toe nooit mee te maken had gehad. Onderwerpen waar ik ook helemaal niets van wist.
Een bestemmingsplan voor een nieuwe woonwijk? Tien nieuwe ambtenaren erbij of niet? Een aanvraag voor een school voor voortgezet onderwijs in Wierden, de aanleg van een miljoenen kostende tunnel, het opknappen van de Stouwevijver? Lid van het Presidium? Het wat…….?

Maar langzaam maar zeker begreep ik steeds beter hoe het werkte, hoe de spelregels van de raad zijn vastgesteld, waarom veel zaken zijn zoals ze zijn. En doordat je altijd probeert door de politieke PPW-bril te kijken blijkt dat je eigenlijk al behoorlijk veel houvast hebt. Maar ook omdat je deel uitmaakt van een coalitie waarmee je samen optrekt. En natuurlijk ook door gewoon goed te luisteren naar de steunfractie, de andere fractieleden, het bestuur en naar onze wethouder.

De optelsom
Dat heb ik opgeteld twaalf jaren gedaan. Drie verkiezingen meegemaakt en steeds meer ervaring opgedaan. Ik heb genoten van de discussies en het debat, soms op het scherpst van de snede. Ik hoef de namen van FvM, NEW en dan vooral Jos van Maasacker maar te noemen. Maar ik vergeet ook niet de debatten met Felix Timmerman of Wim Goossen.
En wat ik dan zo mooi vind van de Wierdense politiek is dat hoe groot de verschillen en standpunten ook waren, het ging altijd op basis van open en eerlijke discussies. Ik kan me voorstellen dat inwoners zich moeilijk kunnen voorstellen dat wij na een heel scherp debat na afloop de vergadering bijna vriendschappelijk evalueerden en soms gezellig afsloten met een hapje en een drankje. Zonder enige persoonlijke wrijving. Zo kan politiek ook zijn.

En nu is het voorbij. Na twaalf jaar in de raad en twaalf jaar als fractievoorzitter. Dat was wel even schrikken eerlijk gezegd! En nu, na die dramatische uitslag van de verkiezingen voor onze partij ben ik gestopt als raadslid. Noodgedwongen. Sander had helemaal verdiend meer stemmen gekregen dan ik. En achteraf is dat gewoon goed. Ik zal het zeker missen, maar ik ben eigenlijk heel erg blij dat we met Roselien en Sander en met een hele grote en actieve steunfractie PPW weer op de kaart gaan zetten. Met een fris elan en met nieuwe ideeën onze gemeente vanuit een progressieve hoek blijven versterken.

Ik verwacht dat Sander en Roselien net zo veel steun en advies zullen krijgen als ik in al die jaren heb gehad. Zonder dat red je het niet. Het was een prachtige tijd waar ik verschrikkelijk veel van genoten en van geleerd heb. En daar wil ik iedereen nogmaals hartelijk voor danken.

Deel dit artikel!
Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn