Menselijke zorg, minder regels: ook bij jeugdzorg

Foto ter illustratie

door Roselien Slagers-Bekhuis

Hoewel Nederlandse kinderen tot de gelukkigste ter wereld behoren, geldt dat niet voor alle kinderen in ons land. Te vaak gaat het fout, soms zelfs erg fout. Met duizenden kinderen gaat het mis. Het gaat om kinderen die uit huis zijn geplaatst en kinderen die nog thuis wonen. Zij krijgen te maken met problemen van ouders, armoede, verslaving of huiselijk geweld.

Ruim 1800 kinderen die niks strafbaars hebben gedaan zaten in 2020 voor korte of lange tijd in de gesloten jeugdzorg. En dat terwijl onderzoek heeft laten zien dat opsluiting niet helpt. Sterker nog, het leidt tot grotere psychische problemen en nieuwe trauma’s. Als ze ouder worden hebben deze kinderen meer kans om helemaal vast te lopen op verschillende gebieden.

Gelukkig maken maar weinig kinderen in de gemeente Wierden gebruik van deze jeugdzorg. Dit kunnen we voorkomen door op tijd in te grijpen en deze jongeren te helpen.

Maar ook in andere vormen van jeugdzorg loopt het niet gesmeerd. De wachtlijst is het grootste probleem, waardoor de problemen erger en de jongere uiteindelijk zwaardere hulp nodig heeft. Hier zeg ik expres zwaardere hulp in plaats van duurdere.

In de plannen staan volop idealen en ronkende uitgangspunten:

  • Ondersteuning moet zo licht mogelijk zijn, zwaar en specialistisch als dat nodig is
  • Het kind staat centraal
  • Geen wachtlijsten
  • Minder werkgroepen en praattafels enzovoort
  • Aan ouders en kinderen vragen wat ze nodig hebben

Dat klinkt allemaal prachtig, was het maar zo’n feest. De overheid heeft eerder financiële steun beloofd, maar komt daar nu op terug.

Het vele werk zorgt ervoor dat medewerkers het niet meer aankunnen en zich ziek melden. Ook vertrekken collega’s en dat zorgt voor nog langere wachtlijsten. Gelukkig is dit college woedend over de plannen van de overheid en ik ga ervanuit dat ze actie ondernemen.

Overtuig de overheid aanbieders van jeugdzorg dat het belangrijk is om het kind centraal te stellen. Ook moeten we volop aan de slag met het bedenken van eigen plannen samen met onze lokale partners. Tot slot blijf ik vragen om het aantal groepen die hiermee bezig zijn te verkleinen. Vertrouw op medewerkers, ouders en kinderen die er ervaring mee hebben. Daar kunnen we van leren!

In ons welvarende land waar miljarden om ons de oren vliegen mogen we het kind niet vergeten. Daar gaan wij ons voor inzetten.

Deel dit artikel!
Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn